Er zijn driehonderd voetbalmakelaars in ons land, en toch is er maar één zo berucht als Mogi Bayat (42). De kleinzoon van de gewezen Iraanse premier is volgens de speurders van Operatie Propere Handen een van de grootste spinnen in het web. In een profielschets omschrijven ze hem als iemand die “bedriegt, misleidt en chanteert om zijn doel – een zo groot mogelijke illegale winstgevendheid – te kunnen realiseren”. Maar wie is de makelaar die zich al 15 jaar de koning van het voetbal waant, nu echt? Een elftal vaststellingen.
DISCREET EN GENIEPIG
Illegale nanny’s in zijn villa
10 oktober 2018, 5.40 uur. Tientallen agenten, stormram in de aanslag, staan verscholen achter een gigantische haag in de Chemin des Hayes, in een residentiële wijk in Lasne. Het Sint-Martens-Latem van Waals-Brabant is de thuishaven van ’s lands grootste en veruit meest besproken makelaar. De familie Bayat – Mogi zelf, vrouw Laurence, drie dochters en een zoon – liggen nog te slapen. Op de oprit van de villa, honderd meter lang, staan zeven luxewagens: drie Mercedessen, een Porsche 911 Targa 4GTS, een oldtimer-Porsche, een Jaguar en een auto waarin Mogi Bayat het meest gefotografeerd wordt: een Smart Cabrio. Bayats rode Ferrari California staat elders.
Van de meer dan veertig huiszoekingen is dit de belangrijkste. 22 minuten later staan de eliteagenten al in Bayats slaapkamer. Volgens diens advocaat Jean-Philippe Mayence is hun handelen totaal misplaatst: meerdere deuren worden ingebeukt en volgens de advocaat krijgt Laurence zelfs een wapen tegen de slaap geduwd. De Bayats krijgen te horen dat ze de schade moeten laten berekenen. Ook de draad aan de haag is stuk geknipt.
Naast de wijnkamer, het gigantische zwembad en de half verborgen kantoorruimte stoten de agenten in een studio boven die ruimte op twee vrouwen, in Oekraïne geboren en in het bezit van Roemeense paspoorten. Heorheta en Mariia zijn 56 en 52 jaar. Alles – van tandenborstel tot grote stapels kleren – wijst erop dat de twee permanent bij de Bayats inwonen. Als huishoudhulp, maar ook als nanny. Het valt de agenten immers op dat Bayats kinderen (toen 3, 5, 11 en 12 jaar oud) tijdens de huiszoeking geregeld contact zoeken met de Roemeense dames. De vrouwen blijken alvast niet officieel ingeschreven. Alles wijst op zwartwerk. Op een ander adres worden gegevens gevonden van nog een derde illegale poetshulp, Olena.
FIER EN RAZEND AMBITIEUS
De kleinzoon van de premier, zoon van grootste melkboer van Iran
De man die iedereen kent bij zijn voornaam, heet officieel eigenlijk Arnaud Bayat. De familieroots ligt in de Iraanse hoofdstad Teheran. De Bayats behoren daar tot de elite. Meer nog: Mogi’s grootvader Morteza Gholi Bayat is in 1944 en 1945 premier van Iran. Mogi’s ouders runnen er een succesvol zuivelbedrijf. Voor de Iraanse Revolutie op 11 februari 1979 zijn ze zelfs ’s lands grootste melkproducenten.
Na de val van de laatste sjah, Mohammad Reza Pahlavi, vluchten de Bayats naar de Verenigde Staten. Mogi is dan zes jaar oud en kampt met gezondheidsproblemen. Er moeten een long en een halve lever verwijderd worden. “Ik heb een jaar lang voor mijn leven gevochten in het ziekenhuis. Dat was de eerste grote strijd in mijn leven en die heb ik gewonnen.”
De familie steekt opnieuw de Atlantische Oceaan over en nestelt zich in Zuid-Frankrijk. De jonge Mogi, 9 jaar, leert in het mondaine Cannes het voetbal kennen. Hij gaat mee op Europese verplaatsingen.
Aan de universiteit van Nice volgt hij een doctoraat industriële ontwikkeling. Zijn steenrijke oom Abbas installeert de ambitieuze en intelligente Mogi bij Sunnyland. Mogi mag zijn eigen bedrijf runnen, dat fruitsappen produceert. Abbas Bayat koopt ook voetbalclub Charleroi en stuurt zijn neef naar Wallonië om orde op zaken te stellen. Mogi Bayat is dan 32 jaar en schopt het tot jongste voetbalmanager van ons land. “Zeg maar van Europa”, zegt hij daar zelf pochend over.
VOLHARDEND EN LEUGENACHTIG
Niet vies van een leugen
Dat Bayat nogal volhardend kan zijn om altijd weer zijn zin te krijgen, blijkt uit een markant verhaal dat voortvloeit uit het onderzoek van Propere Handen. Bayat, die er prat op gaat als makelaar veelal voor clubs te werken, heeft ook tientallen spelers in portefeuille. Een van hen is Adrien Trebel, middenvelder van Anderlecht. Niet alleen heeft hij van Trebel een grootverdiener bij de Brusselse club gemaakt, hij blijkt de speler ook helemaal in zijn greep te houden.
Op een dag spoort hij Trebel aan om vrijaf te nemen op training. Hij moet op bevel van Bayat liegen tegen de trainer en zeggen dat hij met zijn zwangere vrouw naar de gynaecoloog moet. Dat capteren de onderzoekers die zijn telefoon aftappen. De realiteit is dat Trebel naar FC Nantes moet om er een wedstrijd bij te wonen, zodat Trebel Bayat in contact kan brengen met de talentrijke middenvelder Valentin Rogier. Bayat wil namelijk koste wat kost ook diens makelaar worden.
Er moet nog meer gelogen worden, blijkt uit een telefoongesprek tussen beiden op 21 september 2018, net voor Propere Handen zich ontrolt. In dat gesprek zegt Trebel dat hij een advocaat nodig heeft na een verkeersovertreding. Hij vreest een boete en een rijverbod. Hij is immers geflitst met de wagen van zijn broer, Thomas Trebel. “Ik zal het wel regelen, maak je geen zorgen.” Zo moet Adrien Trebel tegenover de rechter zeggen dat zijn broer achter het stuur zat. Bayat schakelt advocaat Laurent Denis in, ook vervolgd in het strafdossier, om de boete in iemand anders schoenen te schuiven.
EERGEVOELIG
De nagel aan de doodskist van de fans
Bayat klimt in geen tijd op tot huismakelaar van de Franse club FC Nantes. In juni vorig jaar komt het tot een zware aanvaring met de ultra’s, de harde kern van de club. Ze zijn de grote invloed van Bayat binnen de club al maanden grondig beu en besluiten om de Poolse eigenaar Waldemar Kita en diens beleid symbolisch ten grave te dragen. Bayat fungeert de facto als diens rechterhand en heeft vanuit België de transfers geregeld van Guillaume Gillet, Kalifa Coulibaly, Yassine El Ghanassy, Anthony Limbombe en Kara Mbodj naar de Franse club.
En dus wordt een ceremonie gehouden op een veld en gaat er een doodskist in de grond. Tot groot ongenoegen van Bayat, in zijn eer gekrenkt. Er volgen barragewedstrijden om het behoud in de Franse Ligue 1. Met de hakken over de sloot kan Nantes zich redden. En Bayat? Die was de actie van de supporters niet vergeten. Hij haast zich met een bevriende makelaar richting ‘begraafplaats’ om eigenhandig de doodskist uit de grond te schoppen. Op foto’s is te zien hoe de twee de kist het stadion binnendragen. Het hek is van de dam bij de ultra’s: ze bestormen het stadion.
IJDEL EN STIPT
Hij is een verwoed verzamelaar van horloges
“Mijn cliënt verzamelt al heel zijn leven verpakkingen van luxehorloges. Dat is ook zijn recht.” Bayats advocaat Jean-Philippe Mayence komt met een wel heel opmerkelijke uitleg in oktober 2018, wanneer blijkt dat de speurders net niet gestruikeld zijn over de vele lege verpakkingen van luxehorloges die in Bayats huis én kluis rondslingeren. Verpakkingen van een horlogefreak en/of restanten van dure cadeaus bij de afwikkeling van transfers? Speurders nemen ten huize Bayat drie Rolexen, een peperdure Patek Philippe en een Favre-Leuba in beslag, naast dozen van Rolex en Patek Philippe. De waarde ervan varieert tussen 40.000 en 70.000 euro.
Ook in Parijs en Cannes, waar Mogi vastgoed bezit, blijken in bankkluizen horloges en verpakkingen te zitten. Het onderzoek concludeert dat er meer dan tachtig luxehorloges zijn aangekocht. Bayat blijkt kind aan huis bij juweliers in Charleroi en Brussel.
Hij wordt ervan verdacht te sjoemelen met de btw, door de horloges nagenoeg allemaal op naam van zijn vader te zetten en telkens te “dedouaneren”, zeg maar de btw die erop betaald moet worden te ontduiken. “Het is waar dat mijn cliënt op dat punt misschien niet volledig in orde was.”
ALMACHTIG
Tentakels tot bij de politiek
“Mogi is mijne vriend.” Gewezen Anderlecht-manager Herman Van Holsbeeck heeft nooit weggestoken dat Bayat de huismakelaar van Anderlecht was geworden, tot ergernis van diens collega-personeelsleden in Neerpede. Op een bepaald ogenblik, zo leert het onderzoek, heeft Bayat de sleutels van de club. Of anders gezegd: als enige die niet op de payroll staat, heeft hij permanente toegang tot de burelen. Zo is er een systeem van vingerafdrukken om het domein te kunnen betreden. Wiens vingerafdrukken ook worden geregistreerd? Juist ja, die van Bayat.
Bayat steekt zijn almacht bij Anderlecht destijds ook niet weg. In telefoongesprekken die onderzoekers analyseren, valt een gesprek uit maart 2018 op. Anderlecht is net definitief overgenomen door Marc Coucke en Van Holsbeeck is uit de gratie gevallen. Bayat neemt het voor hem op aan de telefoon. “Je weet dat ik een beetje gek ben. Als de mensen niet correct willen zijn tegenover u, dan ga ik op de knop ‘ontploffing’ duwen. Zo niet, dan druk ik op de knop ‘staking’.” Dat herhaalt hij tegen toenmalig (interim-)trainer Karim Belhocine over de potentiële transfer van drie Iraanse spelers. “Wij gaan doen waar wij zin in hebben, Karim. Niemand gaat ons tegenhouden … En zo niet, dan druk ik op de knop ‘staking’.”
Uit getuigenissen van personeelsleden blijkt dat de supermakelaar in de jaren voordien pizza’s laat leveren op de club. Uit onderschept mailverkeer blijkt ook dat hij geregeld vliegtickets met korting via de club heeft besteld. Bedragen die hij weliswaar nadien terugstortte. “Vergeet je zeker de stempels met Anderlecht-logo op de briefwisseling te zetten?” zegt hij ook zelf aan de advocaat van de club bij de transfer van Guillaume Gillet. Bayat springt zo gewoon over Anderlecht-manager Van Holsbeeck.
En dan, zo toont Football Leaks aan, is er ook het bewijs dat Bayat ongelooflijk kan lobbyen. Zo wil hij in januari 2016 de Senegalese middenvelder Stéphane Badji uit Turkije transfereren. Probleem: Badji heeft geen werkvisum en de transferdeadline nadert. Lobbymachine Bayat komt in actie en toont hoe ver zijn tentakels reiken, ook binnen de politiek. Bayat, ten tijde van Charleroi ooit bijna opgekomen voor PS, belt zijn kennis Olivier Chastel, toen voorzitter van MR. Die neemt op zijn beurt contact op met Buitenlandse Zaken, toen in handen van MR-collega Didier Reynders, om het consulaat in Turkije met spoed te vragen een visum klaar te leggen. Wat later is Badji speler van Anderlecht. In ruil krijgt Chastel plekjes in de eretribune, samen met zijn kinderen. Bayat sommeert Anderlecht ook om gepersonaliseerde bloesjes te maken, die hij als geschenk hoogstpersoonlijk aan Chastel gaat overhandigen.
GROOTSPRAKERIG EN ARROGANT
Trouw aan zijn club, nog meer aan zijn geld
In september 2006 komt Bayat in opspraak door de BBC-reportage Undercover – de vuile was van het voetbal. Peter Harrison, ex-voetballer van Charleroi en makelaar, leidt Bayat daarin om de tuin. “België is een platform in Europa waar je met zoveel spelers van dezelfde nationaliteit kan spelen als je wilt”, zegt Bayat. “Als je wilt, kan je met elf Afrikanen, elf Turken of zelfs elf Brazilianen spelen. Je hebt jonge spelers nodig die je voor niks probeert hierheen te krijgen.”
Bayat verklaart in de undercoverreportage dat het kinderspel is om een vliegtuig vol 150 Afrikaanse voetballers naar België te halen. “Twintig uit Ghana, twintig uit Nigeria, tientallen uit Burkina Faso en zo het hele vliegtuig vol. We droppen hen in een hotel, laten hen tegen elkaar voetballen, kiezen de vijf besten, bieden hen een contract aan, en sturen de rest met het vliegtuig terug.”
Harrison geeft aan dat hij Charleroi wil kopen en op die manier die Afrikaanse spelers goedkoop naar Engeland wil laten verkassen. Bayat verklaart zich akkoord als hij daarvoor 5 miljoen euro krijgt. Via geheime offshorerekeningen geeft hij aan zijn identiteit geheim te kunnen houden. Zover komt het niet. De affaire doet heel veel stof opwaaien, maar Bayat reageert in zijn gekende stijl: “Je m’n fou. Ik trek mij niets aan van de kritiek.”
In Propere Handen noteren de speurders nog een opvallend gesprek, alweer met een makelaar, William D’Avilla. Die laatste wordt niet vervolgd. Het onderwerp: een potentiële verkoop van voetbalclub Charleroi. Bayat spreekt in dat gesprek over een potentiële Russische overnemer. Hoewel hij officieel over geen aandelen van de club mag beschikken, gaat het gesprek toch die richting uit. “Als ik erin zou slagen om daar een deal af te sluiten, dan zeg ik je één ding: voor mijn broer Mehdi is dat top. Als we allebei geld kunnen vangen. Dus euhm … Verdorie, als die 20 miljoen netto op zak steekt … En daarenboven, dat is een verkoop van aandelen, dat is vrij van belastingen in België. Dat is buitengewoon, dat is de magie van België. Daarvoor is België magisch. Zo is het, dat is absoluut top.”
AGRESSIEF EN ONAANTASTBAAR
Van scheidsrechter tot supporter: met iedereen op de vuist
Al vijftien jaar schopt Mogi Bayat wild om zich heen. Niet zelden letterlijk. Als manager van Charleroi stapelt hij de incidenten op. Zo wordt hij na Club Brugge-Charleroi in 2006 uit het stadion gegooid door toenmalig Club-voorzitter Michel D’Hooghe. Reden: Bayat die het veld op stormt en de scheidsrechter verbaal te lijf gaat. “Het spektakel ging nadien verder in onze receptiezaal”, aldus D’Hooghe. Bayat fulmineert en spreekt over corruptie. “Hij is tierend en scheldend vertrokken, nadat we hem aanmaanden om te stoppen.”
In 2008 loopt het na de match op KV Mechelen grondig fout. Een boze Bayat gooit zelfs met papieren geld naar de ref. Nadien schopt hij keet in de receptieruimte en komt het tot ruzie met bestuursleden van KV. Op Sint-Truiden is er dan weer een handgemeen met een vrouwelijke steward. In Lokeren gaat hij bijna op de vuist met de zoon van Roger Lambrecht. Bij een incident met twee spelers van Charleroi zijn er liefst 25 agenten nodig om Mogi en broer Mehdi naar de combi te begeleiden.
Toenmalig bondsprocureur René Verstringhe is de aanhoudende problemen met de opstandige familie Bayat beu. Dat ze spelers bedreigen, scheidsrechters beledigen en weigeren boetes te betalen, loopt de spuigaten uit. “Ze lachen ons gewoon uit. Mogi gooit zijn lidkaart van de bond weg wanneer we hem straffen, maar hij blijft zich gedragen als een bondslid.”
Ook met de supporters gaat hij in de clinch. Na kritische geluiden reageert Bayat door op het supportersforum onder valse naam te provoceren. “Alle supporters zijn mongolen”, schrijft hij onder een alias. Wanneer uitlekt dat Mogi achter de post zit, is het hek van de dam. “Sommige fans vielen hem zwaar aan”, zegt Marc Monetti, voorzitter van de overkoepelende supportersfederatie L’Amicale des Supporters. “Mogi verdedigde zijn familie. Het werd zo grof dat het forum gesloten moest worden.”
Gepeild naar zijn ontvlambaar karakter wijst Bayat op zijn mediterraanse roots. Kritiek op zijn gedrag op en naast het veld duldt hij als toenmalige manager van Charleroi niet. “Ik heb de club op drie jaar 9 miljoen euro netto winst bezorgd. Dat is ook de reden waarom ik hier ieder jaar opslag krijg. Ik hoef geen kritiek te dulden.”
GRAPPIG EN ONVERBIDDELIJK
Wie niet luistert, moet in de regen
“Eerlijk? De Bayats kopen elke dag drugs. Mehdi en ik hebben elke dag cocaïne nodig om ons werkritme vol te houden.” Dat antwoordt Mogi op de vraag op de website van de club over wat er met de winst van transfer als Cyril Théréau, (wijlen) François Sterchele en Bonfim Dante gebeurt. “Neen, ik maakte maar een grapje.” Een echt antwoord komt er nooit.
Minder grappig is hij tegenover journalisten die niet in de pas lopen. Franstalige collega’s van La Dernière Heure en Sport/Voetbalmagazine worden door bodyguards een tijd uit het stadion geweerd. Wie binnen de clubs praat met die journalisten, krijgt een boete. Later mogen ze opnieuw hun werk doen, weliswaar achter dranghekken, in tegenstelling tot de andere collega’s.
Ook voor afhakende sponsors is Mogi onverbiddelijk. Zo haakt uitbater Gaëtano Italiano van Café Leffe in Charleroi – jarenlang dé ontmoetingsplek voor bestuursleden, trainers, spelers en scheidsrechters – af. Hij vindt dat de Bayats zijn zaak opzadelen met een imagoprobleem. De makelaar kan er niet mee lachen. Italiano krijgt de horen dat hij niet meer welkom is in de tribune. De man start echter een rechtszaak en wint twee keer. Maar de laatste keer dat hij zich op Charleroi vertoont, wordt hij door de Bayats in de gietende regen gezet.
DREIGEND EN ONBEVREESD
Hij dreigt af wie niet volgt
Speurders stoten tijdens het onderzoek op een zwaar geschil tussen KV Kortrijk en CMG, het vennootschap van Bayat. Ze noteren een boze telefoon van de Iraans-Franse makelaar naar Joseph Allijns, twintig jaar voorzitter van Kortrijk. De boodschap is duidelijk: Mogi geeft aan dat hij Allijns voortaan persoonlijk gaat lastigvallen. Letterlijke bewoordingen: “Je vais te nuire personnellement, Joseph.” Het blijft bij vage dreigementen, maar Allijns weet: met Mogi valt niet te sollen.
CLEVER EN GEHAAID
De makelaar van álle partijen
Tal van ondervraagde spelers geven aan dat ze met Bayat werken omdat hij als makelaar nu eenmaal de beste is. De efficiëntste, de meest meedogenloze, de reddingsboei voor hopeloze gevallen. Zijn grote troef? Iedereen aan de onderhandelingstafel financieel beter maken, ook al moet hij achter vele ruggen bestuursleden in de zak zetten. Hij wordt als bijzonder clever neergezet. Vooral ook omdat hij er steevast in slaagt om bij een transfer meerdere partijen te vertegenwoordigen.
Voorbeeld is de transfer van AA Gent-middenvelder Sven Kums, die destijds tijdelijk van Gent naar Udinese verkast en op papier definitief naar Watford trekt. Bayat vertegenwoordigt tijdens de complexe onderhandelingen álle partijen: Kums zelf, AA Gent, Udinese en Watford. Op die manier passeert hij viermaal langs de kassa. En onderhandelen met jezelf is nu eenmaal niet zo moeilijk. Het maakt van Bayat – hoe controversieel ook én ondanks Propere Handen – momenteel nog steeds de grootverdiener onder de Belgische makelaars. Ondanks een dreigend strafproces waant de ex-fruitsapverkoper die opklom tot supermakelaar zich nog steeds de koning van het Belgische voetbal.
|